120: 0451: ชมรมนักลงทุน

หลายปีที่ผมอยู่ในตลาดหุ้น สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นคนพยายามทำให้เกิดอยู่ตลอดเวลา แต่ยังไม่เห็นใครทำได้สำเร็จแบบยั่งยืนสักที คือ ชมรมนักลงทุน ครับ

[premium level=”1″ teaser=”yes” message=”โปรดล็อกอินเพื่ออ่านบทความเต็ม หรือสมัครสมาชิกรายปี”]

ชมรมนักลงทุนที่ว่านี้ไม่ได้หมายถึง “สมาคม” แบบที่ดูเป็นทางการ หรือพวกเว็บบอร์ดหุ้นต่างๆ ที่ทุกวันนี้มีผู้เข้าไปอ่านวันละหลายหมื่นราย แต่ผมหมายถึง กลุ่มก๊วนของคนที่รักเรื่องการลงทุนเหมือนๆ กัน อาจมีจำนวนสัก 10-20 คน มีการนัดสังสรรค์กันเป็นระยะๆ เพื่อพูดคุยเรื่องหุ้น จัดไปเยี่ยมชมบริษัทด้วยกัน รวมไปถึงการประชุมกันเพื่อเอาการบ้านมาแลกเปลี่ยนกันด้วย แบบนี้แหละที่ผมพบว่า มีคนพยายามทำให้เกิดอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่เห็นมีใครทำได้ยั่งยืน

เหตุที่มีคนอยากตั้งชมรมนักลงทุนกันมากน่าจะเป็นเพราะสมัยนี้มีนักลงทุนประเภทเต็มเวลามากขึ้น หรือหลายคนแม้ยังไม่ถึงขั้นเต็มเวลาแต่ทุกวันนี้ก็ให้ความสำคัญกับการดูแลพอร์ตหุ้นมากกว่างานประจำที่ทำอยู่ไปแล้ว การ Research หุ้นนั้นเป็นงานที่โดดเดี่ยวอยู่ไม่น้อย เพราะหลักๆ คือการต้องนั่งอ่านอะไรเป็นจำนวนมาก มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ต่อให้เล่นหุ้นได้เงินมากมาย แต่ถ้าวันๆ ให้นั่งอ่านอย่างเดียว ไม่ได้คุยกับคนเลยก็คงจะอยู่ไม่ไหว เพื่อนรอบข้างคนอื่นเขาก็ต้องทำงานประจำกัน ไม่มีเวลาไปไหนมาไหนกับเราในช่วงเวลาปกติได้ ก็เลยอยากตั้งกลุ่มก๊วนของคนที่เล่นหุ้นเป็นหลักขึ้นมา เพื่อทำให้อาชีพนี้กลายเป็นอาชีพที่มีสังคม

อีกสาเหตุหนึ่งก็น่าจะเป็นความต้องการเข้าถึงข่าวสาร ข่าวสารที่ว่านี้คือข่าวสารแบบที่หาไม่ได้ด้วยการอ่าน คงไม่ต้องอธิบายมากว่าหมายถึงข่าวสารประเภทไหน ถือเป็นความเชื่อของนักลงทุนไทยอยู่แล้วว่า การเข้าถึงข้อมูลเชิงลึกประเภทนี้ คือปัจจัยความสำเร็จอย่างหนึ่ง การมีก๊วนนักลงทุนจึงเป็นวิธีการหนึ่ง ที่จะช่วยให้เข้าถึงข้อมูลส่วนนี้ได้ หลาย “หู” ย่อมดีกว่า “หู” เดียว

แต่ไม่ว่าจะด้วยแรงจูงใจไหน ที่ผ่านมากลุ่มก๊วนที่มีการตั้งกันขึ้นมา แล้วผมมีโอกาสได้เข้าไปสัมผัสด้วย ซึ่งมีจำนวนไม่ใช่น้อยๆ นั้น ส่วนใหญ่แล้วมักตั้งอยู่ไม่ได้นาน แล้วก็เงียบหายวงแตกกันไป ถ้าจะให้ผมวิเคราะห์ว่าเป็นเพราะอะไร ผมคิดว่ามีสาเหตุหลายอย่างดังนี้ครับ

ประการแรก คนเราจะอยู่ร่วมกันได้นานๆ ต้องเป็นทั้งผู้รับและผู้ให้ แต่กลุ่มก๊วนส่วนใหญ่ที่มีการชักชวนกัน มักใช้ “ตัวแม่เหล็ก” เป็นตัวล่อ ซึ่งอาจเป็นคนที่มีชื่อเสียงว่าเป็น “เซียนหุ้น” หรือไม่ก็ “ขาใหญ่” แต่พอสมาชิกส่วนใหญ่ที่เข้ามาถูกชวนด้วยแรงจูงใจนี้ คนส่วนใหญ่ที่เข้ามาก็หวังจะมาเป็นแต่ผู้รับอย่างเดียวมากกว่า สุดท้ายแล้ว ถ้าตัวแม่เหล็กเขาเข้ามาด้วยเจตนาที่บริสุทธิ์จริงๆ ก็อยู่ไม่ไหวเหมือนกัน เพราะเหมือนจะมีแต่ความคาดหวังจากคนอื่น แต่ถ้าตัวแม่เหล็กคนนั้นมีเจตนาซ่อนเร้นอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะได้ประโยชน์จากการเข้ากลุ่มก๊วน (คือได้เข้ามาเชียร์หุ้น ปล่อยข่าว) แต่สุดท้ายแล้ว กลุ่มก็จะไปไม่รอดด้วยอยู่ดี เพราะหุ้นปล่อยข่าวมักจะมีฉากสุดท้ายที่ดูไม่ค่อยจืด ทำให้ต้องวงแตกกันไป

ฉะนั้นชมรมนักลงทุนที่จะยั่งยืนได้ ต้องเป็นชมรมที่สมาชิกส่วนใหญ่มีความสามารถใกล้เคียงกัน หรือมิฉะนั้นแต่ละคนก็ต้องมีอะไรบางอย่างที่จะแลกเปลี่ยนกับคนอื่นเพื่อให้เกิดบรรยากาศแบบ give and take ได้ ซึ่งตรงนี้ถือว่าไม่ใช่เรื่องง่าย เคยมีบางกลุ่มเหมือนกันที่ผมเห็นมี “โต้โผ” ที่คอยคัดคนที่มีคุณภาพเข้ากลุ่ม เพื่อให้ได้กลุ่มที่มีคุณภาพจริงๆ ถ้าใครไม่เคย contribute อะไรเลย ครั้งหน้าจะก็ไม่ได้รับการชวนอีกไปแบบเงียบๆ เป็นต้น แต่ต้องขอบอกว่า เรื่องนี้ไม่ได้บริหารจัดการให้ลงตัวหรือสมดุลกันได้ง่ายๆ ครับ

ประการที่สอง หุ้นเป็นเรื่องของกลยุทธ์ด้วย มีหลายกลุ่มที่ตั้งขึ้นมาเพื่อจะไปนัดพบผู้บริหารบริษัทจดทะเบียนด้วยกัน หรือมีการจัดหัวข้อคุยเรื่องหุ้น XYZ ด้วยกัน แรกๆ พอกลับมา ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่า บริษัทนั้นๆ น่าลงทุน ก็จะซื้อพร้อมๆ กัน ทำให้หุ้นขึ้น ถ้าบังเอิญหุ้นตัวนั้นสภาพคล่องต่ำ การซื้อพร้อมๆ กันก็อาจทำให้เกิดภาวะฟองสบู่ ทำให้พากันเจ็บตัวได้ พอบ่อยๆ เข้า บางคนเริ่มจับทางได้ ก็ซื้อรอไว้ก่อนจะถึงวันนัดเลยให้ได้กำไรส่วนต่างมากกว่าคนอื่น ไอเดียที่ว่าจะตั้งกลุ่มนักลงทุนขึ้นมาเพื่อช่วยกันทำการบ้าน เมื่อได้ข้อสรุปร่วมกันแล้วจะได้ลงทุนด้วยกัน เพื่อให้ได้ผลตอบแทนที่ดีทั้งชมรมนั้นจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เพราะหุ้นเป็นเรื่องของกลยุทธ์ด้วย

ประการที่สาม ต่อให้สมาชิกทุกคนถูกคัดสรรเข้ามากันอย่างลงตัว ทุกคนมีการบ้านที่พร้อมจะมาแชร์คนอื่น และทุกคนก็มีความคิดเป็นของตัวเอง มีภูมิต้านทาน ไม่แห่ตามคนอื่น ก็ยังมาเจออุปสรรคอีกอย่างหนึ่งคือ ในตลาดหุ้นนี้มีลัทธิความเชื่ออยู่มาก คนที่คิดไม่เหมือนกันเปี๊๋ยบถ้ามานั่งเสวนาหุ้นกันนานๆ จะเริ่มรู้ได้เลยว่า มีอะไรบางอย่างที่คิดกันคนละอย่าง เป็นนักลงทุนคนละแนว ไปๆ มาๆ แม้จะไม่มีปัญหาเชิงกลยุทธ์ หรือเรื่อง contribution แต่ความคิดเห็นก็ไม่ค่อยจะตรงกันอีก ยังไงเราก็ยังเป็นปุถุชนกันอยู่ คนละศาสนาคุยกันไม่ค่อยถูกหูเท่าไร นานๆ ไปก็เริ่มจะไม่อยากนั่งเสวนาร่วมวงหุ้นด้วยกันเท่าไร ทำให้งานกร่อยๆ และต้องเลิกลากันไปในที่สุด

ยากครับ การตั้งชมรมนักลงทุน เอาไว้ถ้าผมพบเห็นกลุ่มไหนทำได้สำเร็จแบบยั่งยืนจริงๆ จะเอามาเล่าสู่กันฟัง แต่ตั้งแต่เห็นมายังไม่มีเลยครับ
[End]