Rebalancing Methods

นักลงทุนส่วนใหญ่มักเชื่อว่า การเลือกหุ้น (Stock Picking) คือปัจจัยสำคัญที่สุดที่ช่วยให้ได้ผลตอบแทนที่ดี

แต่อย่างไรก็ตาม มีการวิจัยที่บอกว่า Asset Allocation หรือการตัดสินใจว่าจะถือหุ้นหรือเงินสดในสัดส่วนเท่าไรนั้น ส่งผลโดยตรงต่อผลตอบแทนสุดท้ายอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าการเลือกหุ้นให้ถูกตัวมาก เช่น สถิติผลตอบแทนแทนกองทุนรวมในอดีตพบว่า Asset Allocation ของแต่ละกองทุน เป็นตัวแปรที่อธิบายผลตอบแทนที่ต่างกันระหว่างแต่ละกองทุนถึง 40% และอธิบายผลตอบแทนของตัวกองทุนนั้นๆ เองถึง 93% ในขณะที่การเลือกหุ้นนั้นแทบไม่ได้มีผลอะไรเท่าไร กองทุนส่วนใหญ่ชนะตลาดไม่ได้ในระยะยาวด้วยซ้ำ [premium level=1]

เวลาพูดถึง Asset Allocation อย่างง่ายที่สุด เราหมายถึง การตัดสินใจว่าจะถือเงินสดต่อหุ้นกี่ % ซึ่งโดยมากแล้วจะต้องมีการปรับพอร์ตอยู่เป็นระยะเสมอ เพราะมูลค่าของหุ้นเพิ่มและลดตลอดเวลา ซึ่งเราเรียกการกระบวนการนั้นว่า Portfolio Rebalancing

Port Rebalancing แบบพื้นฐานที่สุด คือแบบที่ตำรา Personal Finance แนะนำ เริ่มต้นด้วยการกำหนดสัดส่วนหุ้นต่อเงินสดที่ต้องการ (ขึ้นอยู่กับอายุของเรา) เช่น หุ้นต่อเงินสด 60:40 จากนั้นทุกๆ ปี ถ้ามูลค่าของหุ้นเปลี่ยนไป ก็ซื้อหรือขายหุ้นส่วนหนึ่งออกมาเพื่อปรับให้สัดส่วนกลายเป็น 60:40 เช่นเดิม

การทำ Rebalancing แบบนี้อาจทำปีละหน หรือไตรมาสละหนก็ได้ (มีการวิจัยพบว่าในระยะยาวผลตอบแทนไม่ต่างกันมากนัก แต่แบบไตรมาสเสียเวลาในชีวิตไปมากกว่า) นอกจากนี้ เมื่ออายุมากขึ้น เราก็ควรจะค่อยๆ ปรับสัดส่วนที่เราต้องการนี้ให้ถือเงินสดเยอะขึ้นด้วย เช่น เปลี่ยนมาถือหุ้น:เงินสด 50:50 แทน

วิธีทำ Rebalancing อีกแบบหนึ่ง ใช้การกำหนดจุดปรับพอร์ตเป็น % ของหุ้น แทนที่จะเป็นช่วงเวลาที่ตายตัว เช่น ถ้าหุ้นเพิ่มเป็น 70% เมื่อไรก็ให้ขายให้กลับมาเหลือ 60% และถ้าหุ้นลดเหลือ 50% ก็ให้ซื้อเพิ่มให้กลับมาเป็น 60% วิธีนี้มีข้อดีตรงนี้ ในช่วงที่ตลาดหุ้น crash หนักๆ ในระยะเวลาสั้นๆ เช่น ตกหนักแค่ 2 วัน แล้วเด้งเลย คุณก็ยังมีโอกาสได้ประโยชน์จากความผันผวนนี้ แทนที่จะปล่อยไปแล้วไปรอปรับพอร์ตปลายปีซึ่งหุ้นอาจจะเด้งขึ้นมาแล้ว แต่ข้อเสียของวิธีนี้คือต้องสนใจตลาดหุ้นอยู่ตลอดเวลา

การทำ Rebalancing แบบที่สามเรียกว่า Tactical Rebalancing วิธีนี้เป็นวิธีของนักลงทุนแนว Active กล่าวคือ แทนที่จะกำหนดสัดส่วนเป็นเปอร์เซ็นต์ตายตัว กลับอาศัยการวิเคราะห์ภาวะตลาดแทน เช่น ช่วงนี้เห็นว่าตลาดขึ้นมาเร็ว กลัวจะเกิดการปรับฐานใหญ่ ก็ลดพอร์ตลงมาก่อน การทำแบบนี้ก็จัดว่าเป็น Asset Allocation แบบหนึ่งเหมือนกัน แต่เป็นแบบที่ที่ดุลยพินิจเข้ามาประกอบ ซึ่งเป็นแบบที่นักวิเคราะห์กลยุทธ์หรือนักลงทุนสถาบันทำกันอยู่แล้ว ข้อดีของวิธีนี้คือ ถ้าคิดถูกก็รวย แต่ถ้าคิดผิดก็อาจจะได้ผลตอบแทนน้อยกว่าที่ควรจะได้ และอาจได้รับอิทธิพลของอารมณ์สูง

วิธีสุดท้ายที่จะกล่าวถึงคือ Range Balancing Methods ซึ่งเป็นวิธีที่ผมก็เพิ่งจะรู้จักเหมือนกัน แต่เห็นว่ามีข้อดีหลายอย่างทีเดียว วิธีนี้เริ่มต้นคล้ายกับวิธีในตำรา Personal Finance ธรรมดาคือกำหนดสัดส่วนที่ต้องการไว้ก่อน เช่น 60:40 แต่เวลาปรับพอร์ตแทนที่จะปรับให้กลับมาที่เดิมพอดี จะปรับให้อยู่ใน Range แทน เช่น ในกรอบบวกลบ 5% เป็นต้นว่า ถ้าปลายปีสัดส่วนเปลี่ยนเป็น 51:49 แทนที่จะปรับให้กลับมาเป็น 60:40 เรามี Flexiblity ที่จะปรับให้เหลือหุ้นเป็นเท่าไรก็ได้ตั้งแต่ 55 ถึง 65% ถ้าอยากเสี่ยงหน่อยคิดว่าเป็นโอกาสดีที่หุ้นลงมา ก็อาจจะปรับเป็น 65:35 ไปเลย (overweight หุ้นชั่วคราว) ก็ได้ แล้วปีหน้าก็กลับมามองที่ 60:40 ตามเดิม โดยมี Range ให้เล่นได้ บวกลบห้าเปอร์เซ็นต์เช่นกัน

ผมว่าวิธีนี้มีข้อดีคือ ทำให้เราไม่ต้องจอดเงินสดเอาไว้เยอะๆ เพราะเราสามารถกำหนดสัดส่วนให้มีหุ้นสูงขึ้นได้ เช่น 70:30 เพราะเวลาหุ้นลง เราจะใช้เงินซื้อหุ้นได้มากกว่าปกติ ทำให้ไม่ต้องพักเงินสดไว้ซื้อหุ้นเยอะเกินจำเป็น เงินจะทำงานให้เราได้เต็มที่มากกว่า

และข้อดีอีกอย่างหนึ่งก็คือ ช่วยแก้อาการมือคันได้ เพราะวิธีนี้มีกรอบใหญ่เป็น passive แต่ยอมให้เรา active ได้ภายใน Range ที่จำกัดไว้แล้ว เพื่อป้องกันความผิดพลาด ถือได้ว่า เป็น Best of Both Worlds ครับ