Pros and Cons ของ Active Investing

เวลาลงทุนพอร์ต Active เรามักมีปรัชญาการลงทุนอะไรบางอย่างเป็นหลักยึดกว้างๆ แต่เวลาตัดสินใจซื้อขายหุ้น เราใช้ดุลยพินิจเป็นองค์ประกอบสำคัญในการตัดสินใจ ซึ่งมีลักษณะไม่ตายตัวและเป็น case by case โดยอาจมีปรัชญาการลงทุนของเราเป็นฐานของการตัดสินใจเท่านั้นและขึ้นอยู่กับการตีความของเราอีกที

การใช้หลักที่ต้อง ตีความแทนที่จะใช้กฎที่ตายตัวแบบแนว Passive นี่แหละที่เป็นปัญหาใหญ่ของการลงทุนแบบ Active เพราะ นักลงทุนสองคนที่ยึดหลักการลงทุนเดียวกัน เช่น “ขายหุ้นต่อเมื่อพื้นฐานเปลี่ยน”  เมื่อเกิดข่าวร้ายขึ้นกับหุ้น XYZ คนแรกอาจจะมองว่าข่าวร้ายนี้ทำให้พื้นฐานเปลี่ยนแล้ว แต่คนที่สองอาจจะมองว่าข่าวร้ายนี้ยังไม่พอถึงขั้นทำให้พื้นฐานเปลี่ยน  จะเห็นได้ว่า นักลงทุนสองคนนี้ยึดหลักเดียวกัน แต่ทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกันเลย ความสามารถในการตัดสินใจหรือตีความจึงกลายมาสิ่งที่แยกความแตกต่างระหว่างนักลงทุนแนว Active ที่เก่งกับไม่เก่ง ไม่ใช่ตัวหลักการที่ใครๆ ก็รู้เหมือนๆ กัน

การลงทุนแนว Active นั้นสามารถคาดหวังผลตอบแทนได้มากกว่าการลงทุนแนว Passive ก็จริง แต่ต้องเป็นสำหรับกรณีที่นักลงทุนคนนั้นมีความสามารถสูงกว่าคนทั่วไปในตลาดด้วย ไม่ใช่สำหรับทุกๆ กรณี เพราะเป็นการลงทุนที่ต้องอาศัยความสามารถส่วนตัวผู้ลงทุนในการตัดสินใจแยกแยะใช้เหตุผลข้อมูลและวิจารญาณมากกว่า มิฉะนั้นแล้วการลงทุนแบบ Active กลับให้ผลลัพธ์ที่ตรงกันข้าม